Motie van wantrouwen: de banaliteit van het kwaad.

 

Inleiding

 

Daar in de raadzaal stonden mensen. Kwetsbare mensen die toch de moed hadden publiek hun leven te delen. Ze vertelden hoe de vermindering van de huishoudelijke hulp in hun  leven tot schrijnende situaties leidde. Maar zij liepen op tegen de muur van onwil van het college. Ze werden niet gehoord en moesten naar de rechter stappen om hun zorgrecht bij hun eigen overheid af te dwingen. Later bleek uit een WOB,  dat onze eigen juristen al veel eerder aangegeven hadden dat de bezwaarmakers gelijk hadden. Maar de eigen juristen werden ook niet gehoord. En geven aan dat ze niet integer kunnen handelen. 

 

Staat dit op zich? Nee.

Er is een heel diverse verzameling van burgers en andere mensen die in Eindhoven actief zijn, die zich  tegen de muur van het bestuur van Eindhoven stukloopt, niet gehoord wordt.

Naast nog steeds mensen die zorg nodig hebben zoals jongeren,  in verband met ruimtelijke procedures, bij handhavende sluitingen van bedrijven en woningen, bij cultuurinitiatieven,  bij Coronaboetes. Vandaag kwamen ook weer voorbeelden voorbij. Toch nog een geslaagd diversiteitsbeleid. Iedereen kan slachtoffer zijn van de eigen overheid in Eindhoven. Behalve het Muziekgebouw. En Brainport.   

 

Uiteraard kan dit alleen dankzij een raad die in meerderheid, in de woorden van het ED, de stempel machine is van het college en haar rol als volksvertegenwoordiger en controleur niet invult en in wil vullen. Oftewel haar eigen burgers in de steek laat. Dit bleek uit een stuk dat de raad niet met haar burgers wilde delen. Net als het college dat , ondanks haar informatieplicht, nalaat. In het verlengde wordt ook elk voorstel tot onafhankelijk onderzoek van bezwaarprocedures of burgerparticipatie bijvoorbeeld wordt samen met het college door een meerderheid afgewezen.

 

Sterker nog, die meerderheid  doet haar best om invulling van het controlerende en volksvertegenwoordigende raadslidmaatschap door andere raadsleden te voorkomen.

De raad als bloedhond van het college.

 

Denk bijvoorbeeld aan het steunen van de burgemeester dat de heer Reker hem niet had te controleren. Terwijl dat toch echt in de wet staat dat dat de taak van de heer Reker is.

 

En onderwijl is er een enorme diarree aan zelffelicitatie vanuit het college (en raad), het echte primaat van het politieke functioneren is hoe kan ik dit tot een selfie maken,  waarin alles wat mis gaat ontkend wordt, onvermeld blijft. Denk aan de jaarrekening waar niet eens  aan het bezwaarschriften debakel gerefereerd is en het college met grote tevredenheid terug keek. 

 

Het woord zorgvuldig blijkt als het college het gebruikt bij nader onderzoek onbehoorlijk bestuur te betekenen.  

​

Deze raadzaal illustreert perfect de verhouding van het bestuur van deze stad tot haar burger in deze periode. Alles wat symbool stond voor Eindhoven en de Eindhovense burgers is eruit gesloopt. Er wordt zelfs geen ruimte in de zaal voor burgers gemaakt.  Ze moeten buiten zitten. In de designstad Eindhoven had het niet beter getoond kunnen worden wat het bestuur werkelijk van burgers vindt. U mag 1 keer in de vier jaar stemmen en dat is al vervelend genoeg.

 

​

De afgelopen 4 jaar overziend.

Stellen de indieners vast dat: 

​

Dit college in samenwerking met de meerderheid van de raad de afgelopen 4 jaar  de democratie in algemene zin aangetast heeft en specifiek de rechten van Eindhovense burgers en anderen die hier verkeren en aangewezen zijn op besluiten van het bestuur van Eindhoven.

 

Dit college is samenwerking met een meerderheid van de raad ook actief inzicht daarin krijgen en het uitoefenen van de rol van volksvertegenwoordiger en controleur van het college geblokkeerd heeft. 

 

Het banaal is dat als het er op aankomt door het college en die meerderheid van de raad  structureel voor het eigen kleine politieke belang gekozen is tegen de eigen burgers namens wie me hier mag zitten en voor wie men hier zegt te zitten.

 

Dat het banaal is niet betekent dat het niet belangrijk is. Het is een groot kwaad om de basis van onze democratie, het vertrouwen dat burgers mogen hebben in het functioneren van onze lokale democratie voor iedereen, aan te tasten.

 

Dat dit grote kwaad op een ander groot kwaad gebaseerd is een dictatuur van de meerderheid. Oftewel een andere grote aantasting van onze democratie. 

 

 

Spreken uit: het vertrouwen in het college op te zeggen

 

onder vermelding dat het fundamenteel ondemocratisch functioneren van het college mogelijk gemaakt is door het verstoten tegen de basisuitgangspunten van de democratie door de raad, zoals een dictatuur van de meerderheid, het negeren van de rechten van burgers, het niet invullen van de volksvertegenwoordigende en controlerende functie;  oftewel het fundamenteel niet democratisch willen functioneren van de raad. 

 

 

Mary-Ann Schreurs, indiener